Who is Gigi?

Yine bir Paskalya tatili ve yine yeniden son dakika yapılan ani tatil planı… yanlış alınan biletler… ve iki günlük Frankfurt/Darmstadt/Heidelberg kaçamağı… en güzel yanı ise, en yakın arkadaşlarından biriyle geçirdiğin paha biçilemez saatler. Kısaydı. Çabuk bitti ama değdi.

Yudum’un uyuyakalmasıyla birlikte komik bir başlangıç yaşadık. Saat sabah 3:30’da Frankfurt Tren Garı’ndaydım. Hem karanlık, hem soğuk ve aynı zamanda uykulu… Hemen kendime atıştıracak bir şey aldım ve Darmstadt’a gitmek için bineceğim trenin peronunu buldum. Bir yarım saat sonra tren geldi ve 4:30’ta Darmstadt Tren Garı’ndaydım. Evet Yudum’la kavuşmamıza dakikalar kalmışken Whatsapp mesajlarımın iletilmediğini görünce hemen Yudum’u aradım ama cevap yok… Evet. Canım arkadaşımın telefonu kendini uyku moduna almış 😀 Ama biz önlemimizi almıştık. Yudum’un adresini navigasyondan açtım ve hadi Gigi. Tabana kuvvet. Kapının önüne geldiğimde önce zilleri kontrol ettim. Sonra üçüncü uzun çalışımın sonunda telefonum çaldı ve Yudum: “Aşkım sen geldin mi? Nerdesin?” diye sordu. Yudum’u görmenizi isterdim. Uykulu bir şekilde kapının önünde durmuş bana “Çok özür dileriiiim!!” diyor. Nergis’le, Yudum’un bu hallerine baya bir gülüp dalga geçtikten sonra tabii ki benim de pilim bitmişti artık. Direk uyuduk ve tabii ki tipik Almanya havası diyelim. Yağmurlu bir Cuma sabahı bizi karşıladı. Heidelberg planımızı bir sonraki güne erteledik ve Cuma gününü eski günlerde yaptığımız gibi, bir kafeye gidip kahvelerimizi içip uzun uzun sohbet ederek değerlendirdik. İkinci kahvelerimizi de elimize alıp, Darmstadt sokaklarında, çiseleyen yağmurun altında yürüyerek ve sohbet ederek eve döndük. İlaç. Antidepresan etkisi resmen. Şu an bunları yazarken bile, sanki size rüyamı anlatıyormuşum gibi hissediyorum.

Bazı insanların hayatınızdaki yeri o kadar ayrıdır ki… Kimse, hiçbir şey onların yerini tutamaz. Bir yanınız sürekli onlarla geçirdiğiniz zamanların arayışı içindedir. Güzel bir şey yaparken mesela, sürekli onlar da burada olsa keşke diye düşünürsünüz. Sürekli size kendini hatırlatır bu duygu. İçi dolmayan kocaman bir boşluk. Benim canım kız kardeşlerim. Biliyorum ki hayallerimizdeki o tatillerde, gezmek istediğimiz şehirlerde, yaşlanmış bile olsak şu anda ayrı geçirdiğimiz bu zamanların acısını çok fena çıkaracağız.

Üzücü olan kısmı ise, giderken yaşadığın mutluluğun dönerken buruk bir hüzne dönüşmesi. Bana bu çok zor geliyor maalesef. Anın tadını çıkarmaya odaklanman ve içinde yaşadığın o kavuşma heyecanın o kadar ağır basıyor ki, dönüş yolunda yine, tek başına oturduğun o tren koltuğunda “Evet, bu macera da bitti.” diye hüzünlenirken buluyorsun kendini. Bu bir son değil. Bunun farkındasın ama neden ayrılıklar olmak zorunda ki diye sorgulamadan da edemiyorsun. Hayatın bizi ne şekilde, hangi yollarda ilerleteceği meçhul. Tamamen sürprizlerle dolu ve aynı zamanda da hayal kırıklıklarıyla da dolu upuzun bir yol. Önemli olan, mesafelere rağmen aranızdaki o bağı koruyabilmek ve yine yan yana geldiğinizde bıraktığınız yerden hiç ayrılmamışçasına hayatın tadını çıkarabilmek. Yine planlar yapılır. Biletler yanlış alınır ama biz ne olursa olsun bir araya geliriz.

Hayatınızda yola devam etmek istediğiniz arkadaşlarınızı çok iyi seçin. Sizi asla yarı yolda bırakmayacaklarından emin olduğunuz insanlar olsun. Ben bunu gerçekten başardığımı hissediyorum. Her birimiz, birbirimizden farklı hedefleri ve karakterleri olan 4 genç kadınken, şimdi iş hayatlarındaki kaosların arasında kaybolmamaya çalışan, kendi ayakları üzerinde duran ve kendileri için daha iyisinin peşinde koşan güçlü kadınlar olduk. Birlikte büyüdük. Bu stresin arasında bile, ilk boşlukta iki dakika birbirimizin sesini duymaya çalışmalarımız, müsait olduğumuz zamanlardaki uzun görüntülü grup konuşmalarımızın değeri paha biçilemez. Bizimle gurur duyuyorum ve sizi çok seviyorum.

P.S – Canım Yudum. Sana tekrar tekrar bu güzel iki gün için, bir de buradan teşekkür etmek istiyorum. En güzeli de gezilecek yerler listemdeki bir şehri seninle tamamlamış olmak. İyi ki varsın ❤ ve Maviş’im… bugün doğum günün!! İyi ki doğdun canım benim ❤ birlikte kutlayamadığımız tüm doğum günlerinin de acısını çıkaralım!!

Reunions and Farewells

Another Easter holiday, and another last-minute sudden holiday plan… wrongly purchased tickets… and a two-day getaway to Frankfurt/Darmstadt/Heidelberg… the best part was the priceless hours you spent with one of your closest friends. It was short. It was over quickly, but it was worth it.

We had a funny start with Yudum’s dozing off. I was at Frankfurt Train Station at 3:30 in the morning. It was dark, cold and sleepy at the same time… I immediately grabbed something to eat and found the platform of the train I was going to take to Darmstadt. The train arrived half an hour later and I was at Darmstadt Train Station at 4:30. Yes, when we were minutes away from meeting Yudum, when I saw that my Whatsapp messages were not delivered, I immediately called Yudum, but there was no answer… Yes. My dear friend’s phone has put itself in sleep mode 😀 But we took our precautions. I opened Yudum’s address from the navigation and said, come on, Gigi. Let’s hit on the road. When I arrived at the door, I first checked the bells. Then, at the end of my third long ring, my phone rang and Yudum said: “Honey, are you here? Where are you?”. I wish you could see Yudum. She stood in front of the door sleepily and said to me, “I’m so sorry!!”. After laughing and making fun of Yudum’s situation with Nergis, of course my battery was also done. We went straight to sleep and of course let’s say typical German weather. A rainy Friday morning greeted us. We postponed our Heidelberg plan to the next day and spent Friday by going to a cafe, drinking our coffees and chatting for a long time, just like we did in the old days. We took our second coffees in hand and returned home, walking and chatting under the drizzling rain on the streets of Darmstadt. Medicine. It literally has an antidepressant effect. Even as I write this right now, I feel like I’m telling you about my dream.

Some people have such a special place in your life… No one, nothing can replace them. Part of you is constantly searching for the times you spent with them. For example, when you’re doing something nice, you constantly think, “I wish they were here, too.” This feeling constantly reminds you of itself. A huge void that cannot be filled. My dear sisters. I know that, even though we are old, we will take the revenge of those times of we spend apart during those holidays in our dreams, in the cities we want to visit.

The sad part is that the happiness you experienced while going there turns into a bitter sadness when you return. Unfortunately, it’s very difficult for me. Your focus on enjoying the moment and the excitement of the reunion, you experience are so that on the way back, you sit alone in that train seat and say to yourself, “Yes, this adventure is over.” You find yourself feeling sad. This is not the end. You are aware of this, but you cannot stop questioning, why there must be separations. It is unknown in what way and on what paths life will take us. It’s a long journey full of surprises and also full of disappointments. The important thing is to maintain that bond between you despite the distances and to be able to enjoy life as if you never left where you left off when you come together again. Plans are made again. Tickets are purchased incorrectly (I bought my return ticket on wrong day), but we will come together no matter what.

Choose very carefully the friends you want to continue your life with. Let there be people who you are sure will never let you down. I really feel like I accomplished this. While each of us was 4 young women with different goals and characters, we have now become strong women who try not to get lost in the chaos of their business lives, stand on their own feet and pursue better for themselves. We grew up together. Even amidst this stress, the value of our efforts to hear each other’s voices for two minutes in the first gap and our long group video conversations when we are available is priceless. I’m proud of us and I love all of you so much.

P.S – Dear Yudum. I would like to thank you again and again for these two beautiful days. The best thing is to have completed a city on my list of places to visit with you. I’m glad to have you ❤ and my Maviş… today is your birthday!! Happy birthday my dear ❤ Let’s make up for all the birthdays we couldn’t celebrate together!!